Komenciĝas la marŝado. Musklaku sur la bildo por grandigi ĝin.

Ni prezentis niajn permes-dokumentojn je la enirejo de la Parko kaj komencis piedmarŝi. La gardisto estis transdoninte al ĉiu el ni sakon por ke ni gardu en ĝin ĉiun rubaĵon produktotan de ni, kiun ni devos prezenti kiam ni foriros el la parko. Tiu dispono estas ege konvena kaj necesa konsiderante la grandan nombron da vizitantoj de la Parko, ĉefe dum la somero.
Ni antaŭeniris trankvile, senhaste. Ni haltis survoje por iom manĝeti kaj trinki, precipe triki ĉar de tiam tre estis grava ke ni multe trinkadu. Dum iom pli ol tri horoj ni trairis la vojon destine al Confluencia.

Dum tiu marŝado ni travidis tre belajn pejzaĝojn, kiujn ni registris per niaj fotiloj. Je mia surprizo, la sensacioj, kiujn mi estis spertinte dum la tuta tago estis sufiĉe malbonaj. Mi ne povis kredi tion, kio tiam okazadis al mi. Spit' al tio ke Confluencia troviĝas nur 3.300 metrojn alte, laŭlonge de la tago oni estis instalinte en mian kapon tre forta doloro. Ne okazis al mi io simila laŭlonge de tiom da pasintaj jaroj, kiam mi ascendis la montojn Pirineojn, Alpojn, Atlason... tre afliktas min tio... Aliflanke, mi trankviligis min pensante ke tio signifis ke, iamaniere, mia organismo komencis reagi kontraŭ la alteco.

Marŝado tra belpejzaĝaj lokoj. Musklaku sur la bildo por grandigi ĝin.

Je la alveno al Confluencia ni devis pasi novan kontrolon, kaj poste oni provizis al ni la tagmanĝaĵon. Ni tagmanĝis ĉampinjono-kremon, kiel unua plado, kaj blanka rizaĵo kiel dua plado. "Baza Kampo", la firmao kiu demarŝis niajn vojaĝaferojn, havis en tiu loko du dormejajn tendojn kaj unu manĝejan; en iuj el niaj fotoj aperas tiuj tri grandaj blukoloraj tendoj, en kiuj ni gastis dum nia restado en tiu kampadejo. Kiel montras tiuj fotoj, kiujn ni prezentas en ĉi-raporto, krom tiuj tendoj, estis tie multaj aliaj, en kiuj gastis la ceteraj grupoj kaj unuopaj mont-grimpistoj kiuj koincidis kun ni en tiu loko kaj tempo.
Kvankam ni estis planintaj promeni kaj viziti la ĉirkaŭaĵojn de la kampadejo, ni devis rezigni je tiu ideo ĉar ni devis iri al la konsultejo de la kuracisto por ke oni kontrolu al ni la pulso-batadon, la arterian tension kaj la nivelon de oksigeno. Ĉiuj ni spertis tiun ekzamenon kaj, kvankam estis iuj surprizoj, ĝenerale, laŭ oni informis al ni, tiu unua kontrolo ne multe gravis. Tamen, oni diris al Luis Ángel ke li devos esti denove kontrolata la sekvan tagon matene antaŭ la elirado el la kampadejo. Zorgige...
Formetita la projekto je dumvespera promenado, ni restis en la tendejo, kartludante. Antonio kaj Maribí eliris por iom promeni. Ili estas geedzoj; li apartenas al nia grupo de mont-grimpistoj sed ne faris la vojaĝon samtempe ol ni, sed troviĝis jam en Argentino de antaŭ unu monato kune kun lia edzino. Ankaŭ mi elirus kune kun ili por promeni se mi estus fartinta pli bone, sed pro mia tiama sanstato mi tute devis rezigni pri tio.
Ni noktmanĝis proksimume je la 20:00 horo, kvankam, nek la noktmanĝaĵo estis tre bona, nek mi sentis apetition. La du tendo-dormejoj ne sufiĉis por la tuta nia grupo; kvin el ni devis dormi aparte, en niaj propraj tendoj. Meze de la noktmanĝado mi eliris el la tendo-manĝejo kaj iris al mia tendo por survesti plian ŝirm-vestaĵojn kontraŭ la malvarmo kaj jam ne plu sentis emon reveni al la manĝejo. Nur pli poste mi eliris por trinki teon kaj iomete interparoli kun la kunuloj. Tiam estis noktiĝinte kaj la vetero fariĝis pli malvarma, tial ĉiuj el ni prenis sian dormo-sakon. Temante pri tiu sako, tiu mia pli kaj pli pridubigis min, mi pensis ke suferos grandan malvarmon ene de ĝi.
Post kelkhora dormado, mi vekiĝis proksimume je la 3:30 horo kun granda tusado kaj daŭre restis senĉese tusante dum duonhoro.

Pied-marŝado ĝis la unua kapadejo. Musklaku sur la bildo por grandigi ĝin.