 |
RAMÓN DE CAMPOAMOR
(Navia, 1817 - Madrid, 1901). Poeto. Paralele al sia dediĉiĝo al la
literaturo li havis politikan aktivadon kiel deputito kaj provincestro en
Alicante kaj Valencia.
En libroj kiel ‹La absoluto›, ‹La personalismo›, k.a. li okupiĝis pri
estetikaj kaj filozofiaj temoj. Li evoluis de romantikaj pozicioj al
realisma poezio. Liajn poemojn karakterigis la senmitigo de la klasika kaj
romantika esprim-stilo kaj alproksimiĝo al natura kaj senartifika
poezio.
Famkonataj estas liaj ‹Doloraĵoj› publikigitaj en la jaro 1846, kiam
estis komencanta la senvigliĝo de la romantikismo.
‹La trajno ekspresa›, kiun ni publikigas en ĉi tiu volumo, aperis en la
jaro 1885. |
 |
RAMÓN PÉREZ DE AYALA
(Oviedo, 1880 - Madrid, 1962). Disĉiplo de Clarín. Li apartenis al la
aro da verkistoj konataj kiel ‹Generacio de la 98a›.
Li lernis ĉe la jezuitoj, kio iom influis lin, kvankam poste li reagis
kontraŭ ties religiaj ideoj. Lia studado en Britio estis interrompita
okaze de bankroto de sia bankiera familio, kio devigis lin sin dediĉi,
profesie, al la literaturo.
Lia unua sukceso estis la kontraŭ-jezuita verko ‹A.M.D.G.›. Li estis
ambasadoro en Londono ĝis la komenco de la civilmilito (1936); poste li
ekziliĝis en Ameriko. De la jaro 1954 ĝis lia morto, li vivis denove en
Hispanio. Li verkis multajn poeziaĵojn kaj eseojn, samkiel kunlaboraĵojn
por la ĵurnalo ABC. |
 |
ÁNGEL GONZÁLEZ
Poeto. Li naskiĝis en Oviedo la jaron 1925. Ekde la jaro 1948, en
Oviedo, Barcelono, kaj ĉefe Madrido, li sin dediĉis al la ĵurnalismo. Lia
unua libro de poemoj, ‹Akra Mondo›, estis publikigita kiam li aĝis 30
jarojn. Publikiĝis poste:
‹Sen espero›, ‹Elementa graduso›, ‹Vorto sur vorto› k.a. Li Faris
kelkajn vojaĝojn eksterlanden por partopreni literaturajn renkontiĝojn.
Ekde la jaro 1975 li estas profesoro de hispana nuntempa literaturo en la
Universitato de Nova-Meksiko.
Lia poezia stilo estas rekta, senartifika, spontana. Liaj poemoj
reliefigas malkontenton kontraŭ la mondo, kiu malkovriĝas antaŭ li. Tiu
malkontento iom-post-iom evoluas al malaprobo kaj amara kritiko. Sed lia
plendo pri la misformita socio foje alprenas la formon de ironia prijuĝo
de la aferoj, kiujn oni konsideris tradicie pravaj kaj trafaj. |
 |
ARMANDO PALACIO VALDÉS
(1853-1938) naskiĝis en Entralgo, Laviana. Li vivis en Asturio dum sia
infanaĝo kaj frua junaĝo. Ekde la jaro 1870 li vivis en Madrido ĝis sia
morto, kiam li estis pli ol okdekjara.
La temaro de la multaj romanoj, kiujn li verkis dum sia longa vivo
rilatas al la kamparana kaj fiŝkaptista medioj de la Astura regiono.
Li estis amiko de Clarín kaj Galdós. Liaj unuaj verkoj estis
publikigitaj en ĵurnaloj. Inter lia abunda verkaro estas menciindaj la
noveloj: ‹La perdita vilaĝo›, ‹Marta kaj María›,...
En ĉi tiu serio ni prezentas du mallongajn verkojn de ĉi aŭtoro: ‹La
bobeloj› kaj ‹Peĉjo la bona›. |
 |
LEOPOLDO ALAS (CLARÍN)
(Zamora, 1852 - Oviedo, 1901). Kvankam naskiĝinta for de la Astura
regiono, ĉiam li estis tre ligita al Asturio pro sia longa loĝado en ĉi
lando kaj pro la temaro de siaj verkoj, ĉefe la plej konata: ‹La Regenta›,
kies scenejo estas la astura ĉefurbo, Oviedo, kiu en tiu verko estas
nomata ‹Vetusta›.
Kiel literatura kritikisto, liaj kontribuaĵoj evidentigis atentan
zorgon, celante literaturan kaj ideologian renoviĝon de Hispanio. La
rilato inter la kritikisto kaj la verkisto konstituas unu el la plej
rimarkindaj trajtoj de lia senĉesa aktivado. Pro lia kritik-dediĝo favore
al la literatura renoviĝo kaj aferoj de civitana intereso, li povas esti
konsiderita kiel pioniro de la ‹Generacio de la
98a›. |
