38
La Sekreta Manĝo, titolo de
la lasta verko de Javier Sierra
kaj finalista de la 3a Premio
pri Novelo Urbo Torrevieja,
estas libro plena je misteroj
per kiu la aŭtoro enkondukas
la legantojn en intrigon ŝarĝ-
itan je enigmoj, enkriptitaj
mesaĝoj, proskribita saĝo, va-
tikanaj sekretoj, kaŝitaj sig-
nifoj, ekleziaj implikoj, kon-
fuzo, krimoj, aventura agado,
maĥinacioj, ruz-agado kaj,
ĉefe, intrigo.
La Sekreta Manĝo estas gvidilo kiu celas malkaŝi la misterojn enkriptitajn en
La Lasta Manĝo de Leonardo. Tiu pentraĵo estas pli ol nura art-verko; ĝi es-
tas konglomeraĵo da signaloj indikantajn ke tiu artisto estis iu inicito (eble
kataristo) kiu konis la sekretojn priskribitajn en libroj kaj verkoj kiujn la Kato-
lika Eklezio katalogis kiel apokrifaj. La Lasta Manĝo plenas je signaloj
indikantaj ke malantaŭ ĝia ŝajno estas multe pli ol farbo-miksaĵo.
Kion signifas la nodo de la tablo-tuko? Kie estas la halooj je sankteco kutime
ornamantaj la kapojn de la apostoloj aŭ Jesuo en aliaj pentraĵoj de la sama
sceno? Kie estas la paska ŝafido de la juda festo kiun ili estis celebrantaj? Kial
Leonardo portretis sin mem en la pentraĵo, kaj krome li situas dorse al Jesuo?
Kiu estas la vera perfidulo? Kaj ĉefe, Kie estas la Sankta Gralo?
Temas pri iu el la furor-libroj de la
tiel nomata historia novelo pli
hontindaj el ĉiuj eldonitaj ĉi-jare.
Disvastigita sub la famo de la Ko-
do Da Vinĉi, ĝi centrigas la intri-
gon en la ellaborado, fare de Leo-
nardo de Vinĉo, de la pentraĵo de
la Lasta manĝo. Laŭ la novelo,
tiel Leonardo kiel la dominikanoj
de la konvento rezultas esti katar-
istoj (herezo malaperinta kelkajn
jarcentojn antaŭ tiu epoko), kaj eĉ
la inkvizitoro mem, sendita de Ro-
mo por esplori, fariĝas kataristo.
Ĝi estas iu hontiga novelo mal-
bone dokumentita kaj falsanta de
la realo, kiu antaŭ kalkaj jaroj es-
tus forrifuzita de ĉiu ajn eldonisto.
Cetere, la libro rezultas sufiĉe elteneble, kvankam ĝi tute ne estas ia mirindaĵo, en ĝi ni havas iun historion kun iujn
mortintojn. Kaj ian “misteron” kiu devas esti solvita. La intrigo estas enetosigita dum la pentrado de la verko fare
de Leonardo, kaj se ni prinkonsideras la “historian” parton de ĉi tiu “historia novelo”, rezultas ke la aŭtoro ankaŭ
ne transdonas al ni multe da historio. Ni povas resumi dirante ke temas pri iu supozita novelo “nigra-historia” en iu
ne tro originala kunteksto, kun iu historio ne tre alloga kaj sen rimarkinda historia intereso.
En tiu ĉi neeltebla epidemio da spekulativa kaj pseŭdohistoria intrigo, de “sa-
ĝa esplorado kaj dokumentado”, troviĝas La Sekreta Manĝo, trimila invento
pri la enkonduko de supozitaj sekretaj kodoj en art-verkojn konataj de ĉiuj.
La intrigo, preter la pedanteco pri la priskribita pentraĵo kaj ia kapablo por la
priskribado de la epoko, ne vekas tro da intereso, la priraporta nesufiĉo sen-
mezure disvastigas iun historion kiun oni povus raporti per duono el la paĝoj.
L
L
L
A
A
A
S
S
S
E
E
E
K
K
K
R
R
R
E
E
E
T
T
T
A
A
A
M
M
M
A
A
A
N
N
N
Ĝ
Ĝ
Ĝ
O
O
O
La sekreta manĝo estas iu novelo, verkita
en la hispana lingvo, de Javier Sierra, el-
donita en la jaro 2004.
La intrigo disvolviĝas dum la pentrado de
La Sankta Manĝo, mendita de Ludoviko
la Maŭro al Leonardo de Vinĉo kiel parto
de la ampleksigo kaj ornamo de la refekto-
rio de la dominikana konvento de Milano
inter la jaroj 1495 kaj 1497. La aŭtoro hipo-
tezas pri la veraj fontoj de Leonardo por tiu
verko kaj la ebla rilato de la artisto kun la
kataristoj.
La aŭtoro baziĝas en tio ke la
Lombardia regiono ricevis inter
la 13a kaj la 15a jarcentoj la su-
pervivintojn de Montseguro.
En la novelo oni montras ke la Lasta Manĝo de Leonardo de Vinĉo enhavas se-
rion da anomalioj de vidpunkto de la tiama katolika ortodokso: ĝi ne montras la
Sanktan Gralon, nek la establon de la Eŭkaristio fare de Kristo, kiu mansignas
kvazaŭ aplikante la solan sakramenton kiun praktikadis la kataristoj en siaj cere-
monioj, la t.n. Konsolamentumo. Li ankaŭ prikonsideras la eblecon ke la disĉiploj
de la pentraĵo estu portretoj de gravaj heterodoksuloj de tiu epoko. Ankaŭ ne la
teniĝo de la disĉiploj en tiu verko respegulas tion kion priraportas la Evangelioj:
Johano, la juna disĉiplo sidanta apud la Majstro, ne apogas sian kapon sur lia
brusto, kiel asertas la Nova Testamento; sed male, ŝajnas malproksimiĝi el li.
39
La verko de Javiero Sierra pri kiu ni temas estas
abunde priskribita en Interreto. Multaj opiniis pri
la libro, ties ecoj kaj ties aŭtoro. Plejparto el tiuj
opinioj estas favoraj al la verko kaj al la verkisto,
aliaj, male, faras akran kritikon pri la verko, ties
stilo kaj ties temaro. En la antaŭa paĝo ni prezen-
tas areton da tiuj interretaj pritemoj de La sekreta
manĝo.
Tamen, ŝajnas ke ĉiuj tiuj kritikoj, ĉu favoraj aŭ
malfavoraj, atentas nur pri parta aspekto de la ver-
ko. Grandparto el la opiniantoj prikonsideras la
enhavon de la noveleska intri-
go, t.e. la historio aŭ rakonto
de la romano pri la okazaĵoj
kiujn la verkisto situigas ka-
dre de la pentrado, fare de Le-
onardo de Vinĉo, de La San-
kta Manĝo en la refektorio
de la dominikana konvento en
la Milan-urbo estrita de Lu-
doviko la Maŭro. Prijuĝante
nur tiun aspekton de la libro,
iuj laŭdas la profundan konon
de la verkisto pri la Renesan-
ca epoko en kiun li enkadrigis
la scenejon de la novelo,
preskaŭ ĉiuj estimas tion ke la
legado de la verko rezultas
amuza kaj distra, kaj ne man-
kas tiuj kiuj konsideras ke la
intrigo estas tro fantazia kaj
seninteresa.
Pli profundiĝas en la aferon
tiuj kiuj atentas pri la strang-
aĵoj prezentataj de la pentraĵo
de Leonardo, t.e. la netradi-
ciaj elementoj de La Sankta Manĝo, la nekutima
teniĝo de kelkaj apostoloj kaj Jesuo mem en la
pentraĵo, la identeco, aspekto kaj situo de iuj el la
apostoloj… Sed, eĉ tiuj kritikistoj kaj opiniantoj
kiuj atentas pri tiu aspekto de la verko, faras tion
nur konekse kun la intrigo mem de la novelo kaj
de vidpunkto de ĝia rilato kun la protagonistoj de
la rakonto kaj ties agado. Kaj de tiu vidpunkto, la
demandoj kiujn la aŭtoro prezentas pri la kialoj de
Leonardo kaj la afero ĉu tiu artisto estis aŭ ne
membro de la mezepoka sekto de la kataristoj,
konstituas nur parton de la intrigo de la novelo kaj
kroman misteron inter tiuj multaj aperantaj en la
romano laŭlonge de la disvolviĝo de la aventuroj
de ties protagonistoj.
Nu, ĝuste ĉi-tie ni devas esprimi nian malakordon
kun tiu vidpunko. Tio estas, ŝajnas al ni ke La se-
kreta manĝo de Javiero Sierra estas du verkoj en
unusola libro… aŭ du temoj en unusola verko.
Unuflanke estas la novelo mem, kun ties temo kaj
intrigo, kun ties novelaj ecoj kaj kvalitoj kiaj amu-
za, distra, bone dokumentita de historia vidpunkto
k.s. kaj, aliflanke, estas ankaŭ libro destinita pre-
zenti kaj klopodi respondi demandojn pri la
stranga teniĝo kaj sekreta ce-
lo de Leonardo de Vinĉo en
la ellaborado de sia pentraĵo.
Kompreneble, tiaspeca prite-
mo de artverko tute ne estas
novaĵo. Ni memoru, ekzem-
ple, du verkojn de Sigmundo
Freŭdo, la aŭstria kuracisto
fondinto de la psikanalizo.
Per iu el tiuj verkoj Freŭdo
pristudas la statuon de Davi-
do fare de Mikel-Anĝelo, kaj
el ĝi li eltiras konkludojn pri
la psiko de la artisto kaj ties
celo ellabori la artverkon. Sa-
me faras la sama Freŭdo pri
alia art-verko, ĉi-kaze de Leo-
nardo mem; temas pri tiu ver-
ko titolita: Iu infana memor-
aĵo de Leonardo de Vinĉo. Ĉi
kaze la pristudita art-verko
estis tiu pentraĵo nomata Gio-
conda kaj Mona Lisa. Dis-
volvante tiun temon, la kre-
into de la psikanalizo psik-
analizas Leonardon kaj alvenas al surprizigaj kon-
kludoj pri la infaneco de de Vinĉo kaj la rilatoj de
la artisto kun lia patrino.
Nu, ion similan faras Javiero Sierra en sia Sekreta
Manĝo pri la Sekreta Manĝo de Leonardo, sed la
novaĵo, ĉi-kaze, estas tio ke la esploro de Javiero
Sierra kaj ties prezentado al la publiko ne estas
dokta, sufiĉe teda eseo, simila al tiuj menciitaj de
Freŭdo; sed, tio ke la psikologia, historia esploro
kaj ties provizoraj konkludoj aperas enkadrigitaj
en noveleska intrigo kiu amuzas la leganton sam-
tempe ke oni enkondukas lin, distr-maniere, en la
kernon de la esplorado.
Recenzo
La sekreta manĝo
Leonardo de Vinĉo