Ĉiujare la Esperantista Movado atestas pri ĝia ekzistado tra

la tuta mondo pere de kongresoj kaj kunvenoj kiuj kunigas

homojn el malsamaj landoj, lingvoj kaj kulturoj. La flua in-

terkomunikado inter tiom da malsamlingvanoj montras la

taŭgecon de la Internacia Lingvo por la celo kiu inspiris ĝi-

an kreadon.

Okazis multaj el tiuj esperantistaj forumoj ankaŭ ĉi-jare,

120 jarojn post la eldonado de la unua gramatiko de Espe-

ranto. Ekde tiam pasis longa tempo kaj rigardante la nunan

staton de Esperanto en la mondo, oni povas pensi, ke ĝi ne

estas tio, kion meritas la Internacia Lingvo. Kelkaj aferoj

malhelpis la disvastiĝadon de Esperanto en la pasinta tem-

po, sed la estonteco dependas ankaŭ de ni.

Ĉu nia maniero kongresi estas efika propagandilo pri la

taŭgeco kaj utileco de la lingvo kreita de Zamenhof? Laŭ-

ŝajne niaj kongresoj kaj ceteraj aktoj favore al Esperanto

restas kvazaŭ internaj agoj de fermita kolektivo (eĉ se dis-

lokita tra la tuta terglobo) kies ekzisto kaj aktivado ne estas

perceptata de la granda publiko.

La esperantistaro devas ekkonscii pri la neceso je renoviĝo

en la tereno de la propagando. La kongresoj de nia mov-

ado, same ol alitipaj kongresoj, konferencoj k.s. funkcias

laŭ formoj kaj skemoj kiuj estis konceptitaj jam antaŭ du

jarcentoj. Ŝajne, nun ili havas neniun efikon sur la socio.

La kongresoj atestas pri la taŭgeco kaj preteco de la ilo de

komunikado, sed la mondo ne ĉeestas niajn kongresojn por

testi la efikon de nia lingva solvo. Tiun efikon devas esti

montrata kaj pruvata tie, kie ekzistas lingvaj problemoj, kaj

homaj kolektivoj spertas kaj suferas tiujn problemojn.

La 66a Hispana Kongreso de Esperanto okazis, sam-

tempe kaj samloke ol la 12a Andaluza Kongreso de

Esperanto, de la 5a ĝis la 8a de julio, en Palos-de-la-

Frontera (Onubo). Spite al ties malgranda daŭro de

la kongreso, okazis en ĝi plejparto el la aktoj de la

kongresa ritualo: Solenaj Inaŭguro kaj Fermo, prele-

goj, prilingvaj programeroj, muzik-koncertoj, asociaj

kunsidoj, turismaj vizitoj kaj ekskurso, ekspozicio,

filmoj, libroservo…

En la Inaŭguro, kiun ĉeestis la urbestro kaj la urb-

konsilantino pri Kulturo, kaj pri kiu informis la loka

televido, estis la kutima salutado de la landaj delega-

cioj kaj ĉeestantaj eksterlandanoj. Estis ankaŭ legado

de salut-mesaĝo de Ludoviko Kristoforo Zaleski-Za-

menhof, nepo de la aŭtoro de Esperanto. Estis ankaŭ

salut-mesaĝo de Renato Corseti, Prezidanto de Uni-

versala Esperanto Asocio. Ĉeestis la kongreson, pri

kiu iome informis kelkaj lokaj ĵurnaloj, 85 personoj,

inter ili 12 eksterlandanoj.

Estis kelkaj prelegoj. Francisko Simonet prelegis pri

la temo “Liberon por la lingvoj” per kiu li postulas

konservi kaj respekti ĉiujn minoritatajn lingvojn.

Post prezenti la asocion “Libero por la lingvoj” li

mallonge prelegis pri kelkaj problemoj de la ko-

menca Esperanto-movado. Zlatko Tišljar temis en

sia prelego pri la grava rolo de la lingvo en la ident-

eco de la kolektivoj kaj asertis ke nur per komuna

neŭtrala lingvo kia Esperanto eblos ia Eŭopa ident-

eco, sed ke, tiukaze, Esperanto ne plu povos esti uni-

versala. Grazina Opulskienié, prelegis pri la temo

“La virinoj en la Esperantista Movado”.

Miguel Gutiérrez Adúriz, prezentis novan instruo-

metodon, ankoraŭ en provo-periodo. Laŭ tiu metodo,

la lernado devas okazi intuicie, ne per libroj kaj gra-

matiko. Li prezentis ankaŭ sian novan vortaron, no-

mata Amika. La komputilisto José Carlos Cuevas

prelegis pri la tradukado esperanten de la operaci-

umo Linukso (Linux), kaj pri redaktado de artikoloj

en Vikipedio.

Augusto Casquero, prezidanto de Hispana Esperanto

Federacio, projekciis fotojn el sia ĵusa vizito al Ĉinio

kaj raportis pri tiu lando kaj lia vizito al ĝi. Estis an-

kaŭ prelego de Fabián Jiménez pri la E-movado.

Roman DobrzyDski, pola fakulo pri televido, pre-

zentis kelkajn siajn filmojn, kiuj estis en Esperanto

sed kiuj komence estis pol-lingvaj destine al la tele-

vido de tiu lando. La temaro de parto el la filmoj es-

tas hispana; iliaj titoloj: Sevilla Maravilla, Valencio

en Fajro, Chopin revenas al Majorko,

Inter la prilngvaj programeroj estis la kurseto de la

slovena Djorge Obradovich pri transitiveco de la

verboj en Esperanto. Same, la parolado de Francisko

Simonet Tišljar pri la kunmetitaj verboformoj. Aŭ-

gusto Casquero instruis pri la E-prepozicioj, kaj Gra-

zina Opulskienie gvidis lecionojn per Cseh-Metodo,

por komencantoj, en kiuj la komunikado okazas nur

en Esperanto helpe de bildoj, objektoj kaj signoj.

Krom tio okazis la ekzamenoj pri Esperanto, kutimaj

en ĉiuj landaj kongresoj de nia movado. Alia kutima

kongresa programero estas la kunsidoj de esperant-

istaj asocio. En Palos okazis tiuj de HEF kaj AEU

(Andaluzia Esperanto-Unuiĝo).

Inter la lud-programeroj mencieblas unue, la muzi-

kaj koncertoj de flamenka grupo, de la kantisto “So-

lo” kaj de la kaŭkazia geparo Ĵomart kaj Natasha kaj

ties filino Karina, kaj due la turismaj vizitoj al la ur-

bo kaj ekskurso al Punta Umbría (ekster la kongresa

programo). Dum la kongresaj tagoj estis ekspozicio

de ceramikaĵoj de Francisca Alonso kaj Chata

Torrades.

Kadre de la kongreso estis ankaŭ omaĝo al Alfonso

Escamilla, 94-jara eminenta esperantisto, profesoro,

muzikisto, pentristo kaj aŭtoro de tre interesa verko

pri la internacia lingvo, loĝanta en la urbo Linareso.

Fine, ni transskribas la kongresajn konkludojn:

1. Esperanto, pro sia neŭtrala karaktero, povas hav-

igi lingvan identecon al la parolantoj de la Eŭropa

Unio, respektante la rajton de ĉiuj lingvoj kunekzisti

en plano je egaleco. Ni daŭrigos niajn strebojn por

antaŭenigi sian uzadon kaj agnoskon.

2. La novaj teknologioj, ĉefe interreto, revoluciigas

la esperantismon, kaj antaŭenpuŝas la diskonigon de

Esperanto inter la junularo el la tuta mondo. Oni

devas plilarĝigi la uzadon de ĉi tiuj teknologioj.

3. Ni lanĉas la ideon okazigi denove Universalan

Kongreson en Hispanio.

La 92a Universala Kongreso de Esperanto ĉi-jare

okazis en la japana urbo de Jokohamo dum la ta-

goj 4 al 11 de aŭgusto. Ĉeestis ĝin 1900 geesper-

antistoj el pli ol 50 landoj.

En la solena Inaŭguro de la Kongreso, la vic-

urbestro de la urbo laŭtlegis la bonvenigan me-

saĝon de la urbestro Nakada Hirosi. Sekve oni

legis mesaĝon de L.C.Zaleski-Zamenhof. La nepo

de L.L.Zamenhof diris:

Estimataj Gekongresanoj, Geamikoj karaj, alven-

intaj al Jokohamo el ĉiuj partoj de nia planedo, ak-

ceptu la tradician Zamenho-

fan saluton! Vi reunuiĝis por

ĝui la sen-egalan, neforges-

eblan etoson de niaj kongre-

soj kaj por debati i.a. pri la

akcepto de Okcidento en Ori-

ento aü pri rezisto tiurilata.

Tiu elektita kongresa temo

aperas urĝe aktuala en nia

epoko de tutmondiĝo. Fak-

te, unu jarcenton post nia

unua Universala Kongreso,

kiam “...inter la gastamaj

muroj de Bulonjo-sur-Maro

kunvenis ne francoj kun angloj, ne rusoj kun poloj,

sed homoj kun homoj...”, nun, citante la vortojn de

nia Prezidanto, “... homoj kun homoj tie ĉi reunuiĝ-

antaj venas ne nur de Eŭropo sed de plej diversaj

kultur-regionoj de la mondo”.

Mi, persone, estante inĝeniero de pontoj, ege ŝa-

tus kontribui al konstruo de pontoj de interkom-

preno kaj de akcepto reciproka inter Oriento kaj Ok-

cidento. Dum mia profesia kariero, plurajn jarojn mi

funkciis kiel konsilisto ĉe mondfama Tokia konstru-

firmao. Tiam, dum miaj oftaj restadoj en via lando,

mi spertis persone la akcepton de Oriento: mi ĝuis

amikecon de miaj tiamaj kunlaborantoj, mi estis ko-

re akceptata en iliaj hejmoj, konatiĝis kaj amikiĝis

kun iliaj gefamilianoj...

...Tamen, kontraŭe al miaj personaj spertoj, mi

konscias ke la rezisto inter Oriento kaj Okcidento

certe ankoraŭ ne malaperis. Ĝi rezultas de mal-

kompreno ne nur de lingvo sed ankaŭ de kutimoj

kaj ĝenerale de kulturoj malsamaj. Por venki tian

reziston ni devas esti armitaj de toleremo ambaŭ-

flanka. Estas ja la idealo de toleremo, kiu antaŭ

cent dudek jaroj naskis nian Lingvon Internacian,

por ke ĝi faciligu la komprenon de la diverseco kaj

sekve la akcepton de tiu diverseco – de diverseco,

sekve de multnombro de kulturoj, kontribuanta al la

spirita riĉeco de la homaro.

Ni esperantistoj kontribuas per nia agado al la

akcepto kaj ni kontraŭbatalas la reziston inter

Oriento kaj Okcidento. Mi forte deziras al via

Kongreso, ke ĝi estu grava paŝo sur la vojo

kondukanta al tiu nobla celo.

Kiel kutime okazas en la Universalaj Kongresoj

de Esperanto, estis multaj salutoj kaj mesaĝoj el

diversaj gravuloj el la mondo. Kompreneble, en

ĉi tiu modesta raporto oni ne transkribas ĉiujn ĉi

mesaĝojn, sed ni pensas ke indas transkribi la

tekstojn kiun la Kongreso

ricevis el la urbo Hiroŝimo,

la unua kiu ricevis atakon

per atom-bombo:

Antaŭ 62 jaroj, en la 6-a de

aŭgusto, je 08:15 sur

Hioroŝimon falis atom-

bombo. Ĝis nun konserv-

iĝis nur unu detruita kons-

truaĵo, atestanta pri la

tragedio, kiu nun konsist-

igas la Hiroŝiman Pacan

Muzeon. La Muzeo baziĝas sur la nocio, ke

nuklea armilaro neniam pov-intus esti uzita,

neniam rajtas esti uzota.

Kion do ni faru por ke neniam plu okazu la sa-

mo? Kiel ni kreu la mondon en kiu sen iu ajn

dubo armiloj ne bezoniĝas?

Ni jam ne plu rajtas solvi niajn konfliktojn kaj

decidi per konkuro de ĉion detruanta forto ĉe

kiu flanko staras la Dio. Nun ni devas alpreni

aliajn metodojn por forigi konfliktojn, ekzem-

ple per interparoloj, negocoj, interkonsento

kaj leĝo.

Kelkaj libroj aperis okaze de la Kongreso. Inter

ili ni trovas speciale menciinda tiun titolitan:

Historio por malfermi estontecon. (Moder-

na Historio de Ĉinio, Japanio kaj Koreio).

Ĉiu Universala E-Kongreso havas iun specialan

temon, la t.n. “Kongresa Temo”, al kiu oni dedi-

ĉas la ĉefajn kongresajn debatojn kaj prelegojn.

La kongresa temo de la jaro 2007 titoliĝis: Okci-

dento en Oriento: akcepto kaj rezisto. Unua in-

terveno pri tiu afero estis, jam en la Solena Inaŭ-

guro de la Kongreso, tiu de Tsuda Yukio, kiu pa-

rolis en la japana lingvo. Sekve ni transskribas la

tradukon kiun faris pri ĝi Kimura Gorou:

Bonan matenon. Koran dankon, ke vi invitis min. Mi

elkore gratulas pro okazigo de la 92-a Universala

Kongreso de Esperanto.

Certe estus adekvate ĉi tie paroli Esperante, sed

bonvolu permesi min uzi mian gepatran lingvon. Mi

volas paroli pri la kongresa temo: “Okcidento en

Oriento: Akcepto kaj rezisto”.

Ĉi-jare inter januaro kaj majo mi instruis en univer-

sitato en Kalifornio kaj diversloke en Usono prelegis

pri mia temo: hegemonio aŭ regado de la angla. Pri

tiu sperto mi volas raporti al vi hodiaŭ.

La kongresa temo interese esprimas la streĉon in-

ter Oriento kaj Okcidento. Okcidento ja profunde

penetris en Orienton. Fakte Oriento multflanke okci-

dentiĝis. Ekzemple la vivstilo de ni japanoj klare

montras tion. Ni alkutimiĝis al tio, manĝi Mc-

Donald’s kaj trinki Coca Cola. Ni vestiĝas ankaü

eŭropstile kaj loĝas eŭropstile. Tradiciaj japanaj loĝ-

domoj apenaŭ restas.

Kial Okcidento povis tiom penetri tra la tuta mon-

do? Unu kialo estas, ke okcidentanoj kredas sian

kulturon kaj civilizon “universala” kaj altrudis per

milita kaj ekonomia povo tion al la tuta mondo.

Okcidentanoj evoluigis sciencon kaj teknikon, inva-

dis la tutan mondon

kaj asertas, ke la tu-

ta mondo iĝu okci-

denta. Per tia t.n.

“okcidenta universal-

ismo” kaj “kultura

imperiismo” la tuta

mondo okcidentiĝis.

Tiusence, “Okcidento

super Oriento” pli

ĝustas ol “Okcidento

en Oriento”. Oriento

devis akcepti okci-

denton. Tia okcident-

igo okazis en la tuta

mondo dum la lastaj

500 jaroj. Moderniĝo

fakte signifas okcidentiĝon de la tuta mondo.

Sed kiam orientanoj rimarkis, ke ili perdiĝas en troa

okcidentaniĝo, ili komencis rezisti. Orientanoj klopo-

dis regajni suverenecon. Sed ekzemple en Japanio,

post la Dua Mondmilito, estiĝis la regado de “Usono

super Japanio”. Tio daŭras ĝis hodiaŭ. En la lastaj

60 jaroj, Japanio pli kaj pli usoniĝis.

Hodiaü oni parolas pri tutmondiĝo. Tio fakte estas

usoniĝo. Usonaĵoj iĝis monda normo: Ekonomie la

dolaro kaj komunikade la angla.

Ĉu ni senreziste akceptu tian situacion? Ĉu ne in-

das pensi pri egaleca komunikado kaj lingva egal-

eco? Nun la angla regas super ĉiuj aliaj lingvoj. Tiel

anglalingvanoj havas grandan avantaĝon, dum aliaj

spertas “lingvan diskriminacion”.

Mi diris al usonanoj, ke la regado de la angla kaŭ-

zas “lingvan diskriminacion”. Ili energie kontraŭis

min, dirante, ke la mondo elektis la anglan. Kio es-

tas la problemo?

Mi refutis: “Nun ni ne havas la liberon NE elekti la

anglan.” Mi atentigis, ke la granda potenco de la

mondangla malebligas la uzadon de aliaj lingvoj.

Sed por usonanoj memevidentiĝas, ke la angla es-

tas la monda lingvo. Ili ne volis agnoski la ekziston

de la problemo.

Sed la reago de la usonanoj al miaj atentigoj jenis:

“Oni bezonas la anglan por travivi. La angla estas

ŝlosilo al sukceso kaj prospero.”

Mi refutis: “Ĉiu lingvo kaj kulturo estas nemalhav-

ebla kaj protektindas.”

Ili ree kontraŭis: “Lingvo kaj kulturo ĉiam ŝanĝiĝas.

Krome, eĉ se lingvo perdiĝus, kulturo restas.”

Mi denove refutis: “Lingvo ne estas distranĉebla de

kulturo kaj identeco.”

Tiel la diskuto daüris senfine. Ŝajne mia vidpunkto

ŝokis usonanojn. Sed la fakto mem, ke ili energie

kontraŭis, estas signifoplena. Kiusence signifo-

plena? Ilia kontraŭstaro al mia argumento fakte

montras, kiom gravas por ili la regado de la angla.

Estas danke al tiu fakto, ke ili tenas sian avantaĝan

pozicion en la mondo.

Mia starpunkto kon-

traüas ĝuste tion.

Do estas tute na-

ture, ke anglalingv-

anoj malakceptas

kritikon, kiu mina-

cas ilian pozicion kaj

profiton. Mi ankaŭ

menciu alian gravan

aspekton. Al multaj

anglalingvanoj sim-

ple mankas la mora-

lo de egaleca komu-

nikado. Tial ili rigar-

das la regadon de la

angla kiel naturan

fe-nomenon.

Por forigi tian malĝustan konscion, necesas severa

rezisto. Mi mem klopodas rezisti verkante kaj pre-

legante pri la problemo de la angla regado.

Ankaŭ la Esperanto-movadon, mi rigardas kiel mov-

adon kontraü la mondangla. La ekzisto de Esperan-

to jam profunde pridemandas la regadon de la an-

gla. En mia hodiaŭa parolo mi intencis konsciigi, ke

“Okcidento en Oriento” fakte signifas “Okcidento

super Oriento”. Nia defio estas egaligi rilaton inter

Oriento kaj Okcidento. Por tio simpla akcepto ne su-

fiĉas. Pli gravas rezisto.

Kaj por tia rezisto la Esperanto-movado povas ludi

gravan rolon. Ekzemple esperantistoj povas kontri-

bui al reformado de lingva instruado. Mi esperas

daŭran evoluon de via agado.

Dankon pro via aŭskulto.

Pri tiu Kongresa Temo estis pliaj intervenoj kaj

prelegoj dum la kongresaj tagoj, kun diversaj

opinioj kaj malsaman vidpunkton. Ni resumos

aliajn du kun opinioj de aliaj japanoj pri la sama

temo. Usui Hiroyuki diris ke:

Oriento aŭ Japanio havis jenan dilemon: en la tem-

po kiam eŭropaj landoj koloniigis la mondon, do an-

taŭ pli ol cent jaroj, Japanio sentis bezonon lerni de

Eŭropo. Tamen ne pro simpatio, sed por povi pli bo-

ne rezisti okcidenton. La postan imperiisman politi-

kon de Japanio li klarigis per ia minuskomplekso de

la japanoj fronte al Eŭropo.

Siaflanke, Yamasaki Seiko deklaris:

En Japanio okazis la movado "El Eŭropo en Azion"

du fojojn. Unue en la malfrua 19a jarcento, kaj due

post la fino de la dua Mondmilito. La unua estis re-

akcio al "El Azio en Eŭropon" de Hukuzawa Yukiti, la

"Voltero en Azio", kaj la dua fare de la amaso sur la

tajdo de la reveno de patriotismo post la flagelant-

ismo. La dua estas akceptata de plimulto de la

japanoj, kio simbolas la reakciiĝon de tiu lando.

Mia starpunkto ne estas tia. Oriento kaj Okcidento

estas ne geografiaj konceptoj, sed historiaj.

Estas fluo de penso kiu rigardas la historion kiel

procedon de la malvolviĝo de la libero. Mi akceptas

ĝin kaj rigardas la Okcidenton la patrolando de la

libero, dum Azio simbolas la malliberon: Se citi el la

filozofio de la historio de Hegelo, en Azio la spirito

de la homo estis mergita ankoraŭ en la natureco,

kaj la individuo, ne akirinte en si la rajton de la li-

bereco kiel subjektiva personeco, dependas de la

naturaj akcidentoj. Tiu azia principo estis bazo de la

japana imperiismo kaj ankoraŭ nun de la reakcia

reĝimo. La tezo de la nuna Universala Kongreso ha-

vas ne pasintan sed prezencan signifon en tiu ĉi

kongresa lando.

Kaj, kompreneble, ankaŭ la Kongresa Rezolucio

fariĝis eĥo de tiu debato. Sekve ni transskribas

tiun rezolucian tekston:

Rezolucio de la 92a Universala Kongreso de

Esperanto.

La 92a Universala Kongreso de Esperanto, kun-

veninta en Jokohamo (Japanio) kun 1900 parto-

prenantoj el 57 landoj kun la temo “Okcidento en

Oriento: akcepto kaj rezisto”,

Konstatinte,

ke ideoj kaj influoj moviĝas am-

baŭdirekte inter “Okcidento” kaj “Oriento”, sed

ke pro la aktualaj neegalecoj tiu reciprokeco iĝis

nevidebla,

Konstatinte

, ke tiu sama kaŭzo malhelpas

ankaŭ la fluon de ideoj kaj influoj inter aziaj

landoj,

Notinte

, ke tro rigidaj konceptoj pri “Okcidento”

kaj ”Oriento” malhelpas interlokajn dialogojn, kaj

Notinte

kun kontento, ke la 2008a jaro estas

proklamita fare de la Ĝenerala Asembleo de Unu-

iĝintaj Nacioj kiel Internacia Jaro de Lingvoj,

Rekomendas

, ke la rilatoj inter civilizoj kaj kul-

turoj baziĝu ne sur konflikto sed sur inter-

kompreniĝo, justeco kaj paco,

Konfirmas

la potencialon de Esperanto por

inter-ponti homojn de diversaj lingvoj kaj kul-

turoj,

Atentigas

samtempe pri la akuta neceso konsci-

iĝi pri interkulturaj problemoj en kaj ekster la

Esperanto-komunumo, kaj rilati kun instancoj kaj

asocioj kiuj jam okupiĝas pri tiaj problemoj,

Deklaras

, ke la ekesto de regiona kunlaboro an-

kaŭ en Azio kaj aliaj mondopartoj estas esenca

antaŭkondiĉo por la plua disvolviĝo de Esper-

antaj agadoj tie,

Esprimas

la senkondiĉan subtenon de la Esper-

anto-komunumo al vera plurlingvismo kiel rimedo

por akceli unuecon en diverseco, kaj kuraĝigas

esperantistojn energie labori por la plenumo de

la celoj de Unuiĝintaj Nacioj por la Internacia Ja-

ro de Lingvoj.-

Krom tiuj rilate al la Kongresa Temo, estis pliaj

prelegoj dum la kongrestagoj. Ekzemple, tiuj or-

ganizitaj de la Internacia Kongresa Komitato,

dediĉitaj al temoj kiel astronomio, medicino, geo-

grafio, filozofio, lingvo…

Ankaŭ estas kutima programero de la Universalaj

Kongresoj la okazigo de ĝeneralaj asembleoj de

multaj el la diversaj asocioj, grupoj kaj organiz-

aĵoj de la ampleksa esperantista movado, inter ili,

kaj ĉefe, la Ĝenerala Asembleo de Universala

Esperanto Asocio, en kiu oni elektis la novan

estraron.

Tri centoj da kongresanoj ĉeestis kiam la nova es-

traro sin prezentis. Ĉeestis ĉiuj novaj estraranoj

krom Loes Demmendaal, kiun anstataŭe prezentis

alia nederlandano, la eliranta estrarano Ans Bak-

ker. La diskuton el inter la publiko partoprenis la

eliranta prezidanto, Renato Corsetti.

Komence de la 90-minuta programero ĉiu unuopa

estrarano diris kelkajn vortojn pri si mem.

Komencis la nova prezidanto Probal Dasgupta,

kiu rakontis, ke li naskiĝis en Kolkato en Barato.

Lia denaska lingvo estas bengala. Li parolas an-

kaŭ la anglan kaj la sanskritan. Li kreskis en Uso-

no. Li estas lingvisto, doktoro de New York Uni-

versity pri sintakso. Laboris pri la rolo de la angla

en Hindujo. Verkas kaj tradukas el la bangala.

Revenis al Kolkato, kie li naskiĝis, antaŭ unu ja-

ro. Membro de la Akademio de Esperanto ekde

1983, de 6 jaroj vic-prezidanto de la Akademio.

Ranieri Clerici rakontis, ke li naskiĝis en la jaro

1940 en Italio. Li parolas la italan. Sekvis kla-

sikan liceon, li estis inĝeniero ĝis antaŭ kelkaj ja-

roj. Malkovris Esperanton estante 15-jara. Estis

prezidanto de Itala Esperantista Junularo, vic-

prezidanto de Itala Esperanto-Federacio, komitat-

ano de UEA.

Claude Nourmont, la sola restanta el la malnova

estraro, rakontis, ke ŝi estas francino, sed loĝas en

Luksemburgio de 30 jaroj. Estis estrarano de

UFE, prezidanto de TEJO, nun honora prezid-

anto de TEJO. Redaktoro de "Le monde de l'

espéranto", estrarano de UFE pri kulturaj aferoj.

En la estraro, respondecos pri kulturo, kongresoj

kaj instruado, kiel en antaŭa estraro. Instruistino

pri filozofio; diplomoj pri psikologio kaj art-his-

torio. Laboris en biblioteko.

Barbara Pietrzak rakontis, ke ŝi naskiĝis en Var-

sovio. Konatiĝis kun

Esperanto 15-jara. Li-

gita kun la movado

ekde la komenco, kun

Pola Esperanto-Junul-

aro. Redaktis "Polan

Esperantiston". Tuta

profesia aktivado estis

ligita al Esperanto,

pere de la Esperanto-

Redakcio de Pola Ra-

dio de 1968 ĝis janu-

aro de tiu ĉi jaro. Ins-

truisto, sed laboris pri

tio mallonge. Fakoj:

ĝenerala sekretario kaj informado.

José Antonio Vergara rakontis, ke li venas el Ĉi-

lio, kaj ne el la ĉefurbo, sed el la suda parto de la

lando. Reprezentas laŭ

sia opinio periferion,

kun Probal Dasgupto

kaj Hori Jasuo. La tuta

nuna estraro reprezentas

tion, kio Esperanto es-

tas, alivorte tutmond-

iĝon, li opiniis. Liaj fa-

koj estas scienca kaj fa-

ka agado. Laŭ siaj pro-

praj vortoj li estas "ĝis-

osta adepto de Zamen-

hof", fidela al niaj an-

taŭuloj, "ni faru same

kaj eĉ pli".

Hori Jasuo rakontis, ke

li venas el Japanio kaj

estas 65-jara. Esperantistiĝis kiel knabo. Patro es-

tis esperantisto. Intereso pri diversaj lingvoj. Fin-

lernis Esperanton antaŭ 14 jaroj, ĉar ŝatas lerni

lingvojn kaj amas pacon. De 20 jaroj serioze

lernis Esperanton. Estrarano de Japana Esperanto-

Instituto (JEI) pli ol 10 jarojn, respondecis pri "La

revuo orienta". Verkas mallongajn eseojn ekde

1998, "Raportoj el Japanio", aperis 10 kajeroj.

Antaŭ 6 jaroj fariĝis prezidanto de la azia komi-

siono de UEA (KAEM), respondecis/os pri tri

aziaj kongresoj, en Seulo, Katmanduo, Benga-

loro. Respondecas pri Esperanto en Azio. Japanio

estas granda lando por Esperanto, ĝi havas devon

sendi iun al UEA.

Loes Demmendaal estis prezentita fare de Ans

Bakker. El Rotterdam. Aktivis en Nederlanda

movado dum multaj jaroj. Prezidis la laboristan

asocion, kunlaboris kiam la 2 organizoj (neŭtrala

kaj laborista) kuniĝis. Volontulis en CO. Laboras

en financa-administra fa-

ko. Nun havas pli da

tempo. LKK-ano por UK

Rotterdam, pri ekskursoj.

Post la prezentado, la no-

va Prezidanto de UEA

salutis la ĉeestantojn per

jenaj vortoj:

Estimataj geamikoj!

Mi estas estimanto de la

amikecoj. Mi salutas vin

en la nova rolo de via pre-

zidanto, kiu havas la privi-

legian devon konstante

aŭskulti vin. Esperanto es-

tas specife amika kaj aŭs-

kultema lingvo.

Ni donis unikan formon al nia helpemo ekde 1914.

Dum la Unua Mondmilito ni peris mesaĝojn, manĝ-

aĵojn, medikamentojn

inter la militantaj landoj.

ĉu nur dum milito ape-

ras tiaj urĝoj? Ne! ĉiam

ekfajras krizaj bezonoj,

ĉu pro subita tertremo

ie, ĉu pro konstanta nu-

traĵomanko aliloke. Niaj

helpemaj komunik-rime-

doj devas ĉiam esti pre-

taj aŭdi la petojn de

akutaj bezonantoj kaj

trovi kapablulojn, kiuj

tuje kaj taŭge fajro-

brigados la fajrojn –

precize kiel dum militoj.

Ĉu tia ĝeneralega, skol-

ta helpemado – okup-

iĝanta pri viktimoj de in-

undoj, de malsategoj, de tertremoj – estas vere

prioritata en movado por neŭtrala mondlingvo? Ni

jam respondis tiun demandon en 1914. Jes ja.

Ni estas helpema lingvanaro; ni kredas, ke la ling-

voj devas per neŭtrala pontado plibonigi sian komu-

nikreton. Kial? Ĝuste ĉar la plej drastaj suferantoj

bezonas esti atingataj kaj servataj fulmrapide. Eĉ

sur pli banala nivelo, ni ĉiuj ja scias, ke la delegita

reto kaj aliaj UEA-strukturoj estas absolutaj antaŭ-

kondiĉoj por nia kolektiva ekzisto, pli gravaj ol la

gramatiko.

La nuna estraro laboras por plifirmigi niajn ins-

tituciojn, ĝuste ĉar ni vidas en ili la esencon kaj

estontecon de la zamenhofa lingvo. Venas 2008,

kiun UN deklaris la Internacia Jaro de la Lingvoj; kaj

ni centjariĝos! Vi, kiuj kongresas, kaj precipe tiuj

inter vi, kiuj staras ĉe la sojlo de UEA kaj ne en nia

anaro, bonvolu ja aliĝi al la Asocio kaj kunagi kun

ni! Vi trovos, ke ni helpas atingi ankaŭ viajn celojn.

La lasta kunsido de la komitato de UEA, kiu

komenciĝis vendrede

matene ja la 9-a horo,

estis gvidita de la nova

prezidanto, Probal Da-

sgupta. En la komitata

kunsido estis nekutime

granda publiko, prok-

simume kvindek per-

sonoj.

La komisiono pri

statutoj de landaj kaj

fakaj asocioj raportis

pri la aliĝ-peto de

Asocio de Esperantis-

toj de Taĝikio. La komitato decidis akcepti la

aliĝpeton de la nova landa asocio.

La Internacia Ekzamena Komisiono de UEA kaj

ILEI havos novan konsiston post konfirma voĉ-

dono de ILEI en la sekva semajno. Laŭ la decido

de la komitato de UEA, Probal Dasgupta, kiu ĝis

nun estis prezidanto de la Ekzamena Komisiono,

forlasas sian postenon por dediĉi sin al sia nova

tasko kiel Prezidanto

de UEA. Prezidanto

de la Ekzamena Ko-

misiono iĝos Mireille

Grosjean.

Josep Franquesa Solé

estis elektita kiel ko-

mitatano C, kun la

celo ke li estu repre-

zentanto de UEA ĉe la

Linguapax-instituto

de Unesko en Barce-

lono, Katalunio. Li

estas ankaŭ prezid-

anto de Kataluna Es-

peranto-Asocio, kiu tamen ne rajtas je rekta re-

prezentiĝo en la komitato de UEA, ĉar en His-

panio estas nur unu landa asocio de UEA: His-

pana Esperanto-Federacio.

En ĉi tiu kunsido oni aprobis ankaŭ la buĝeton de

UEA por la venonta jaro.

Tuj post la finiĝo de tiu komitata kunsido, estis

diskonigitaj la rezultoj de la Belartaj Konkursoj

de UEA. Ĉi-jare estis neniu konkursaĵo en la sek-

cio filmoj. La lastan tagon de la kongreso kronis

la aŭkcio, laŭtradicie sub la gvido de Humphrey

Tonkin, publika kunsido de la Akademio de Es-

peranto, kaj la internacia arta vespero.

Sabate matene je la deka komenciĝis la Solena

Fermo de la ĉi-jara kongreso. En la komenco de

tiu akto, Sinjoro Osmo Buller, ĝenerala direktoro

de UEA, prezentis la

podianojn. Sur la po-

dio sidis la nova estr-

aro kaj 3 eksaj prezid-

antoj de UEA, repre-

zentantoj de la Landa

Kongresa Komitato

kaj reĝisoro de ĉi-jara

kongresa temo.

Dum la ferma ce-

remonio apartan aten-

ton vekis la urbestro

de Bjalistoko, Tade-

usz Truskolaski, kiu

parolante en bona Esperanto bonvenigis la gekon-

gresanojn al la jubilea Universala Kongreso en

Bjalistoko en la jaro 2009.

Sinjorino Barbara Pietrzak, nova sekretariino de

UEA, faris raporton pri la kongresaj laboroj. Usui

Hiroyuki, reĝisoro de ĉi-jara UK en Jokohamo,

laŭtlegis la Kongresan Rezolucion, kiun ni trans-

skribis aparte.

Poste, la nova prezid-

anto de UEA Sinjoro

Probal Dasgupta faris

ferman paroladon. Si-

njoro Sibayama Zyu-

n'iti, prezidanto de

LKK de la 92-a UK,

transdonis la kongre-

san flagon al Ans

Bakker, reprezentan-

to de LKK de la

venontjara UK en

Roterdamo. Fine la

Prezidanto de UEA

Probal Dasgupta pro-

klamis la fermiĝon de la jokohama UK per mar-

telbato. Post la solena fermo jam ne estis pro-

grameroj, sed ankoraŭ dum du horoj funkciis la

kongresa libroservo. Je la dua horo posttagmeze

fermiĝis la pordoj de la ĉi-jara Universala Kon-

greso de Esperanto.

Por la gekongresanoj en Jokohamo la afero estis

interesa ankaŭ de turisma vidpunkto, ĉefe rilate al

ekskursoj. En la kongresa fotokolekto aperas

bildoj de la ekskurso al la fama monto Fuĵio.